Visie

Onderstaand is mijn visie betreft passend onderwijs en preventief handelen omschreven. De algemene visie vormt samen met de relaties tussen passend onderwijs en preventief handelen met groepsdynamica en omgevingsonderwijs de gehele visie. 

Visie passend onderwijs

Alle kinderen in Nederland hebben recht op een kans. Een kans op maximale ontwikkeling. Ze verdienen een passende plek binnen het onderwijs. Dit geldt ook voor kinderen die extra aandacht nodig hebben om mee te kunnen komen met de groep. Een kind moet hierin op niveau worden begeleid en geholpen om het maximale uit zichzelf te halen. Daarbij is het naar mijn mening cruciaal dat scholen een positieve insteek kiezen en kijken naar mogelijkheden en talenten.

Passend onderwijs geeft hiervoor een mooie mogelijkheid. Om leerlingen daadwerkelijk verder te helpen moeten ouders, zorgprofessionals, leerkrachten, kinderen en instellingen samenwerken. Ze moeten er gezamenlijk voor zorgen dat het kind op een reguliere basisschool in de buurt het maximale uit zichzelf kan halen. Om dit mogelijk te maken is de juiste kennis in school nodig. Is deze kennis er niet dan moet dit worden ingevlogen. Tevens is een eenduidige visie en een strak plan van aanpak (specifiek gericht op de leerling) nodig. Zo staan alle neuzen dezelfde kant op. Waarom? Omdat dit de ontwikkeling en geluk van het kind ten goede komt. 

De kracht van het passend onderwijs zit hem in het feit dat leerlingen deelnemen aan regulier onderwijs. Ze gaan om met leeftijdsgenoten en staan middenin de wereld. Wel kan er een verschil in onderwijsbehoeften ontstaan tussen verschillende leerlingen. Een professionele leerkracht moet hierop inspelen en tegemoet komen aan deze behoeften. 

Het is belangrijk dat er een doorgaande leerlijn wordt gehanteerd. Van het basisonderwijs doorlopend naar het voortgezet onderwijs. Om dit mogelijk te maken is het van belang dat de school, ouders en zorg nauw met elkaar samenwerken. Echter zijn deze drie niet altijd genoeg. Mocht dit het geval zijn dan dienen andere organisaties te worden ingeschakeld (gemeenten, besturen, etc.) om passend onderwijs mogelijk te maken. Want elk kind verdient een kans (Giesbers, 2017).

Visie preventief handelen

Het is van groot belang dat de leerkracht altijd inzet op een positieve en goede relatie met het kind. Deze veilige band van vertrouwen is de startpositie vanwaar het kind de klas kan ingaan. Een kind moet gezien en gehoord worden. Een gebrek aan het bovenstaande kan al snel leiden tot negatief gedrag. Daarom is dit fundament noodzakelijk.

 

Naast een goede relatie met de leerkracht moet een leerkracht preventief insteken op goede relaties tussen de kinderen onderling. Dit kan doormiddel van groepsdynamica en het effectief inzetten van interventies. Ook is het goed om structuur aan te bieden. Veel chaos maakt kinderen onrustig en leidt tot meer probleemgedrag. Naar mijn mening is een ander cruciaal element het creëren van een positieve groepssfeer en het geven van verantwoordelijkheid. Door vertrouwen te geven en een fijne sfeer te creëren wordt menig probleem al in de kiem gesmoord. Ook dient een leerkracht succeservaringen mogelijk te maken. Uitdagende opdrachten die goed uit te voeren zijn hebben hierbij de voorkeur. 

Verder is het van belang dat een leerkracht kan reflecteren. Niet altijd ligt het problematische gedrag aan het kind. Soms creëert een leerkracht de voorwaarden of heeft hij slecht preventief gehandeld. Reflecteren op het gedrag en het zoeken van de oorzaak is interessant en noodzakelijk voor leerkrachten. Ook moet een leerkracht iedereen gelijkwaardig behandelen, maar niet gelijk. Door opdrachten passend te maken kan er verschil worden gecreëerd, echter moeten de omgangsregels en de manier waarop kinderen in de omgang worden behandeld gelijkwaardig zijn. Tevens dient de leerkracht een rolmodel te zijn, de leerlingen hebben een goed voorbeeld nodig. Als rolmodel moet je vroegtijdig signaleren en op tijd handelen. Door bovenstaande focus in te nemen kan er een krachtig begin worden gemaakt met preventief handelen (Horeweg, 2014).